کد مطلب:148684 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107
بحثی کوتاه درباره ی فلسفه ی عزاداری
اینك این سؤال مطرح می شود كه این گریه چگونه آن همه پاداش دارد؟ در ضمن انگیزه ی حفظ شعائر حسینی كه سفارش بسیار شده و می شود چیست؟ و گاهی می پرسند: «حسین علیه السلام در حقیقت پیروز شده، بنابراین به جای سوگواری باید جشن گرفت؟»
پاسخ:
سوگواری و گریه دارای انواع و اقسامی است مانند: گریه ی شوق، گریه ی تنفر، گریه ی عاطفی، گریه ی هدفدار، گریه ی آمیخته با فریاد و شعار و حركت بخش و گریه ی ذلت و شكست.
آنچه ناپسند و مذموم است، گریه ی ذلت و عجز است كه حكایت از ناتوانی و سستی و شكست كند، ولی اگر گریه، گریه ی شوق یا عاطفی یا هدفدار یا شعار یا اظهار تنفر و فریاد بر ضد ظالم و موجب بیداری و تحریك احساسات مردم بر ضد ستمگر گردد، چنین گریه ای یك نوع امر معروف و نهی از منكر است.
و گریه به عنوان تنفر از ظالم نه تنها اشكال ندارد بلكه یك نوع مبارزه و به حركت درآوردن مردم بر ضد ظالم است و خشم شدید علیه او می باشد.
سوگواریها، سینه زنی، زنجیرزنی، برداشتن پرچمها و... (در صورتی كه آلات لهو در آن نباشد) در حقیقت یك متینگ كامل، نشأت گرفته از احساسات و عواطف مقدس و پرشور مردم و فریاد عمیق قلبی با تمام وجود آنها، بر ضد ستمگر است و در واقع یادآوری صحنه ی عاشورای خونین، پیام آور مكتب امام حسین علیه السلام می باشد، كه هر سال در محرم و عاشورا اربعین و روزهای دیگر انجام می گیرد.
با توجه به اینكه: پیكار حسینیان با یزیدیان، پیكار دو قدرت طلب برای دنیا نبود، بلكه پیكار دو فكر و دو مكتب بود، امام حسین علیه السلام به خاطر مكتب اسلام و امر به معروف و نهی از منكر بپا خاست و به همین جهت حسین علیه السلام فراموش نمی شود.
بنابراین باید با دلیل و منطق و با به جوش و خروش آوردن احساسات پاك مذهبی مردم كه در پرتو گریه، و سوگواری پیام آور بدست می آید، مكتب و مرام او را زنده كرد و بر اعماق جان ثبت نمود.
گریه ی حضرت زینب علیهاالسلام و اهل بیت علیهم السلام گریه ی عاطفی و گریه ی پیام آور و اظهار تنفر از دستگاه ظلم تا ابدیت بود و چنین گریه ای شعار كوبنده و سوزنده و ویرانگر كاخ ستمگران است و دشمن را به لرزه درمی آورد، آری به قول شاعر خطاب به حسین علیه السلام:
آنچه بر ملت اسلام، حیاتی بخشید
جنبش عاطفه و نهضت خونین تو بود
حضرت سكینه دختر امام حسین علیه السلام می گوید: در روز یازدهم محرم (كنار بدن پاره پاره شهدای كربلا) از پدرم شنیدم فرمود:
شیعتی ما ان شربتم عذب ماء فاذكرونی
او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی
یعنی: «ای پیروان من هرگاه آب خوشگوار نوشیدند، مرا یاد كنید، یا وقتی كه درباره ی غریب یا شهید (سخنی) شنیدید برای (مصیبت) من، آه و ناله كنید.» [1] .
این مطالب همه برای آن است كه: حسین، الگو قرار گیرد و همواره این الگو پیروی گردد و چنین كاری با كمك عواطف و احساسات، كامل می گردد تا محبت حسین علیه السلام آمیخته با احساس و تمام وجود، در دلها جای گیرد.
پاسخ:
سوگواری و گریه دارای انواع و اقسامی است مانند: گریه ی شوق، گریه ی تنفر، گریه ی عاطفی، گریه ی هدفدار، گریه ی آمیخته با فریاد و شعار و حركت بخش و گریه ی ذلت و شكست.
آنچه ناپسند و مذموم است، گریه ی ذلت و عجز است كه حكایت از ناتوانی و سستی و شكست كند، ولی اگر گریه، گریه ی شوق یا عاطفی یا هدفدار یا شعار یا اظهار تنفر و فریاد بر ضد ظالم و موجب بیداری و تحریك احساسات مردم بر ضد ستمگر گردد، چنین گریه ای یك نوع امر معروف و نهی از منكر است.
و گریه به عنوان تنفر از ظالم نه تنها اشكال ندارد بلكه یك نوع مبارزه و به حركت درآوردن مردم بر ضد ظالم است و خشم شدید علیه او می باشد.
سوگواریها، سینه زنی، زنجیرزنی، برداشتن پرچمها و... (در صورتی كه آلات لهو در آن نباشد) در حقیقت یك متینگ كامل، نشأت گرفته از احساسات و عواطف مقدس و پرشور مردم و فریاد عمیق قلبی با تمام وجود آنها، بر ضد ستمگر است و در واقع یادآوری صحنه ی عاشورای خونین، پیام آور مكتب امام حسین علیه السلام می باشد، كه هر سال در محرم و عاشورا اربعین و روزهای دیگر انجام می گیرد.
با توجه به اینكه: پیكار حسینیان با یزیدیان، پیكار دو قدرت طلب برای دنیا نبود، بلكه پیكار دو فكر و دو مكتب بود، امام حسین علیه السلام به خاطر مكتب اسلام و امر به معروف و نهی از منكر بپا خاست و به همین جهت حسین علیه السلام فراموش نمی شود.
بنابراین باید با دلیل و منطق و با به جوش و خروش آوردن احساسات پاك مذهبی مردم كه در پرتو گریه، و سوگواری پیام آور بدست می آید، مكتب و مرام او را زنده كرد و بر اعماق جان ثبت نمود.
گریه ی حضرت زینب علیهاالسلام و اهل بیت علیهم السلام گریه ی عاطفی و گریه ی پیام آور و اظهار تنفر از دستگاه ظلم تا ابدیت بود و چنین گریه ای شعار كوبنده و سوزنده و ویرانگر كاخ ستمگران است و دشمن را به لرزه درمی آورد، آری به قول شاعر خطاب به حسین علیه السلام:
آنچه بر ملت اسلام، حیاتی بخشید
جنبش عاطفه و نهضت خونین تو بود
حضرت سكینه دختر امام حسین علیه السلام می گوید: در روز یازدهم محرم (كنار بدن پاره پاره شهدای كربلا) از پدرم شنیدم فرمود:
شیعتی ما ان شربتم عذب ماء فاذكرونی
او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی
یعنی: «ای پیروان من هرگاه آب خوشگوار نوشیدند، مرا یاد كنید، یا وقتی كه درباره ی غریب یا شهید (سخنی) شنیدید برای (مصیبت) من، آه و ناله كنید.» [1] .
این مطالب همه برای آن است كه: حسین، الگو قرار گیرد و همواره این الگو پیروی گردد و چنین كاری با كمك عواطف و احساسات، كامل می گردد تا محبت حسین علیه السلام آمیخته با احساس و تمام وجود، در دلها جای گیرد.
[1] مقتل الحسين مقرم، ص 380.